Samotnia Nyks

Samotnia znajduje się niemalże na drugim końcu tundry. Wejście do groty jest szczelnie zasłonięte, więc tylko nieliczni będą potrafili do niej dotrzeć.

Reszta opisu zostanie dopisana w swoim czasie

Powoli wkraczała na teren tundry. Od wielu dni wędrowała po krainie, ale wczoraj poczuła, że dzień rozwiązania może być niedaleki. I właśnie dlatego postanowiła odwiedzić swoją samotnię, która przynajmniej powinna być jej ostoją. Kątem oka zerknęła na swój napięty brzuch, zastanawiając się, ile czasu spokoju jeszcze pozostało do momentu kulminacyjnego. W końcu ujrzała przed sobą ledwo widoczne wejście, nieśpiesznym truchtem zbliżając się do niego w dość umiarkowanym tempie. Parsknęła głucho, przedzierając się przez korytarz. Powoli zbliżała się do głównego pomieszczenia - w zasadzie jedynego - aby w końcu móc spokojnie legnąć na posłaniu wyściełanym miękkimi materiałami.

Czułam że moje... Miejsce w którym jestem od kiedy pamiętam staje się mniejsze, a może to ja rosłam ? Nie to nie możliwe, w każdym razie czułam się osaczona a ta ciasnota mnie nieźle przytłaczała. Czasem słyszałam jakieś dźwięki z zewnątrz, na początku je ignorowałam, ale gdy tylko znidziło mi się kopanie ścian tego czegoś gdzie jestem zaczęłam intensywnie się przysłuchiwać. Słyszałam dziwaczne słowa, na przykład Salem. Ciekawe czym to jest, może tak się nazywa to coś co mnie więzi ? Uznajmy że tak. Więc od dłuższego czasu jestem więziona w Salem który z każdą chwilą staje się ciaśniejszy, a najgorsze w tym jest to że mam strasznie mało miejsca na kopanie Salem.
W pewnej chwili poczułam jeszcze większą ciasnotę. Do tego miałam wrażenie że coś mnie przygniata. Co jest tak bezczelne żeby mnie przygniatać ? Chę ? Niech mi się ino pokaże to go pokopie jak to całe Salem !