Stado: Halnego Wiatru Posoka
Podstawowe informacje: Burseg, ogier arabski, 6 lat
Wygląd: Dość spory, siwy ogier arabski, czyli jeśli chodzi o wzrost i masę przeciętny, w porównaniu do innych ras koni. Mała, sucha głowa o profilu szczupaczym (wklęsłym). Nogi suche i doskonałej jakości. Zad jest krótki i poziomy, ogon wysoko osadzony i noszony z charakterystyczną odsadą. Kopyta są twarde i wytrzymałe. Szlachetności koniowi dodaje długa łabędzia szyja i piękna głowa z szeroko rozwartymi nozdrzami.
Charakter: Burseg jest w znaczny stopniu oddany swojemu stadu - Posoce. Z jakichś powodów nienawidzi wszelkich koni z innych grup i najchętniej by ich widział w celach. Nie czuje oporu przed krzywdzeniem czy pokryciem innych koni - jeśli tylko będzie to z pożytkiem dla Posoki. Uważa to za jedyną drogę, aby Rakhair poznał swoje miejsce. Burseg jest uparty, zawzięty, ambitny - zwłaszcza, jeśli chodzi o Posokę.
Kolejną cechą Bursega, która jest warta wspomnienia, jest jego religijność i fanatyczne oddanie swojemu Bogu. Bardzo silnie w niego wierzy, jest gotów dla niego zrobić wszystko, kieruje się jego zasadami, chociaż dość luźno je interpretuje. Ogier jest pewien, że Bóg kieruje jego życiem i pokłada w nim pełną ufność.
Historia: Burseg urodził się wśród "dzikich" koni, jak mogliby powiedzieć te uznające się za "cywilizowane". Ale czy rzeczywiście te czterokopytne, które spędziły pół życia w niewoli pod siodłem, mają moralne prawo wywyższać się nad tymi, które codziennie musiały walczyć o przeżycie w ciężkich warunkach? Czy to nie Bóg stworzył pustynie, aby hartować najdzielniejsze araby? Czy nie mówi się, że obycie pochodzi z miast, a prawdziwa mądrość z pustyni? Taki właśnie jest Burseg: wychowany w surowym środowisku, uznający siłę, pewność siebie i zdecydowanie za najwyższe wartości, za nic mający zdobycze cywilizacyjne czy kulturę. Jego charakter wkrótce doprowadził do tego, że ogier piął się powoli w hierarchii swojego stada, powoli zmierzając do tego, aby zając stanowisko przywódcy... i pewnie by się tak wkrótce stało, gdyby nie ludzie, którzy zaczęli niszczyć jego dom, powoli nawadniając i irygując pustynię. Gdy ta zaczęła znikać, Bursego nie zostało nic innego, niż udać się w surowsze miejsca, które z kolei nie były w stanie wyżywić całego stada. To wymusiło oddzielnie się od innych, a Burseg szukając lepszych warunków do życia, dotarł jakoś na niniejsze tereny i dołączył do Posoki.