Mistiness ~ Złoto Mgieł

Stado: Posoka
Podstawowe informacje:
Imię: Mistiness, czyli mgła. W skrócie może być Misti, Miss, Ness albo coś w tym stylu.
Płeć: Klacz
Wiek: 3 lata
Rasa: Hanower z dziesięcioma procentami araba.
Wygląd:
Misti jest piękną, jasno-izabelowatą klaczą hanowerską. Oczy ma duże, ciekawskie oraz złote jak skarb piratów, z małymi, pojedynczymi zielonymi oraz czarnymi plamkami, dookoła przyozdobione długimi, czarnymi, rzucającymi cienie na wysokie "kości policzkowe" rzęsami. Pysk ma o profilu prostym, pełen wyrazu oraz wrażliwości, o małych, zgrabnych, lekko nachylonych ku sobie końcami uszach. Głowę nosi wysoko, na szczupłej, zgrabnej, umięśnionej szyi, która jest lekko wygięta w łuk przy pysku, co dodaje jej dodatkowej elegancji. Na nosie ma białą, prostą strzałkę. Grzywę ma jedwabistą zarówno w dotyku jak i wyglądzie. Kłąb ma wydatny, zad ścięty, kłodę szczupłą, zgrabną i umięśnioną. Nogi Mistiness są długie, skoczne oraz umięśnione, lecz przy tym zgrabne. Szczotki pęcinowe ma krótkie, nad jasnymi kopytami ma koronki, niewiele jaśniejsze od jej podchodzącej pod cremello sierści. Ogon ma długi, lecz nie aż tak, aby bezwładnie walał się po ziemi. Jest zadbany oraz błyszczący. Misti porusza się z gracją oraz elegancją.
Charakter:
Misti jest dobra i nie szuka zwady. Lecz kiedy ją znajdzie, nigdy nie odpuszcza i nie spocznie, póki w sporze nie udowodni swojej racji. Jest inteligentna, wrażliwa, delikatna, ale też uparta jak licho, co chyba jest jej jedyną cechą z araba. Bywa nieśmiała przy obcych, lecz zabawna i słodka przy znajomych. Dla swoich jest jak anioł. Lubi słuchać czyichś problemów i pomagać je rozwiązywać. Jest uczynna i pomocna. Dla nieprzyjaciół i koni z innych stad nie jest za to zbyt miła, jest nierozmowna i nieufna. Nigdy nie jest naiwna, potrafi zwietrzyć podstęp na kilometr. Kiedy ktoś próbuje ją skrzywdzić słownie lub jest krnąbrny w jej obecności, jest spokojna jak woda i patrzy na tego kogoś z politowaniem, lecz kiedy dojdzie do potyczek cielesnych, jest dzika jak sztorm na burzy, bo zawsze stara się unikać krzywdzenia fizycznego innych, lecz kiedy już dojdzie co do czego, nie ma za bardzo innego wyjścia. Zazwyczaj stara się zachowywać jak dama i stąpa twardo po ziemi, mimo że jej kroki są ciche, jakby w ogóle jej nie dotykała... Najchętniej dołączyłaby do dobrego stada, ale chce być blisko swego ukochanego.
Historia*:
Nie pamięta swojej przeszłości. Pamięta tylko strzępki zdarzeń sprzed jej drugich urodzin: uśmiech matki, zielona dolina, wiecznie złote drzewa oraz dziwny krąg, z emanującymi niebieską poświatą kamieniami. Czasem stara coś sobie przypomnieć, ale im bardziej próbuje, tym bardziej oddala się od odszukania czegokolwiek. Pamięta tylko to, co działo się później: ciemnogniady ogier w jej wieku, każący jej uciekać, oraz kilka innych jej rówieśników, śmiertelnie przerażonych, trzymających wielkie, drewniane wrota, które ktoś próbował wyważyć od zewnątrz. Pamięta fiolkę, pustą fiolkę, która rozbiła się o ziemię, gdy ją upuściła.
A potem uciekła.
Tułała się rok, pewna tylko swego imienia i wieku, bo pewnego dnia znalazła ogłoszenie ze swoim zdjęciem, imieniem i wiekiem. I napisem mówiącym, że jest poszukiwana.
Potem zaczęli gonić ją ludzie, a ona instynktownie uciekła. I dotarła do jakiejś krainy.
Z czasem przypomniała sobie strzępki wydarzeń, ale nadal nie jest niczego pewna.
Znalazła ukochanego i mimo drogi najeżonej pułapkami, byli razem i urodziła mu zdrową córeczkę. Miała też łasicę, wierną towarzyszkę, Hazel.
Niestety, jej szczęście prysło jak bańka mydlana, gdy pewnego dnia opuściła tereny stada. Miss, jak to często miała w zwyczaju, zgubiła się i zaczęła wędrować. Nie zauważyła też nawet, gdy opuściła tamtą krainę i dotarła do następnej. Gdy w końcu się zorientowała, zaczęła rozpaczać i szukać drogi powrotnej, jednak jej też już nie mogła znaleźć. Więc została tu.
Inne*:
~Czasem wciąż nawiedzają ją obrazy z jej przeszłości, lecz to zdarza się rzadko. Może z czasem przypomni sobie wszystko.
~Z niewytłumaczalnych przyczyn ma wyostrzone wszystkie zmysły, co oznacza, że lepiej widzi, czuje i słyszy niż przeciętny koń. Z tym, że rany fizyczne bolą ją również mocniej niż zwykłego konia, a także czuje bardziej, gdy coś ma mocniejszy smak lub zapach.