Sorin

Stado:
Posoka

Podstawowe informacje:
Sora
ogier
lat nieco poniżej czterech
w większości koń achał-tekiński

Wygląd:
Do górnej granicy wzrostu przewidzianego dla rasy sporo mu brakuje. Dorasta do 161 cm w kłębie. Budowa ciała, prędzej zwarta i krępa niż nieproporcjonalnie długa, również niewiele ma wspólnego z dumną sylwetką achał-tekinów. Klatka piersiowa jest wąska, nogi długie i lekkie, wprawiają resztę Sorina w płynne chody. Głowa zakończona ładnie wyprofilowanym pyskiem. Oczy duże, lodowato i intensywnie niebieskie. Maść nieco zbyt jasna, by kwalifikować się do miana karej, z charakterystycznym, metalicznym połyskiem. Grzywa i ogon kruczoczarne, dość krótkie i krzywo ścięte.

Charakter:
Sorin jest bardzo niepoważną personą. Jego nieochędóstwo sięga czasem tak wysoko, że robi się szkodliwe, a sam ogier musi się później borykać z jego następstwami. I chociaż podobne sytuacje zdarzają mu się całkiem często, jakoś nadal nie uczy się na błędach. Rzadko liczy się z konsekwencjami, gdyż stanowczo zbyt wiele razy wyślizgał się z opresji minimalnym wysiłkiem. To taki typ osoby, której wszyscy nienawidzą za niesamowitego farta, który ich samych omija perfidnie szerokim łukiem. Jakże często jego przyfajczony farsą, w jaką się wpakował zad ratuje za niego jego starszy braciszek.
Przy wszystkich powyższych mankamentach, Sora wcale nie jest głupi. Czasami jedynie sprawia mu przyjemność granie takiego. Bywa, że kpi sobie z pobratymców w żywe oczy, innym znów razem zwyczajnie ma ich głęboko pod ogonem. Egoista z niego, ale raczej nieświadomy. On zwyczajnie nie zawsze zauważa duszyczki wokół niego, ich pragnienia czy potrzeby. Albo imiona, na ten przykład.
Nie potrafi skupić się na niczym przez okres dłuższy niż jedna doba, a to również zależy od wagi problemu (według jego przelicznika wagi, oczywiście). Charakteryzuje go słomiany zapał i zmienność nastrojów, porównywalna do klaczy w ciąży urojonej na haju i chorobą dwubiegunową. Ogólnie to smarkaty z niego gówniarz i w sumie on sam nie wmawia sobie, że jest inaczej. Może kiedyś mu przejdzie, bo zawsze trzeba mieć nadzieję.

*Historia:
Najgorszy okres w jego życiu, od 0 do lat 3 tak naprawdę przeszedł u niego bez echa. Wychował się w Piekle, wraz ze starszym bratem Szynką Salemem. Stopień ich spokrewnienia to kwestia do dyskusji, z powodu wybuchowej mieszanki genów powstałej w trudnych warunkach. Sora zawsze był na tyle oderwany od rzeczywistości, by po prostu przetrwać i nie zwracać uwagi na syf, brud, malarię i śmierć zbierającą swe żniwo wokół niego. Ta filozofia okazała się całkiem trafiona i obyło się bez wiecznych skrzywień w psychice. Jako jednemu z nielicznych udało mu się wydostać. Trafił na Shaenavis.

*Relacje:
Salem - bracik, relacja raczej pozytywna